Yoni stomen
Wanneer word vulva stomen Yoni stomen?
Als ze ritueel word ingezet.
Op een festival, een groot festival,
Ode aan de Yoni,
waar honderdtwintig vrouwen waren.
En toch kon het zo klein zijn.
Zo intiem.
Je staat daar met een grote groep van twintig vrouwen…
en toch voelt het alsof je in een kleine kring zit.
Alsof je elkaar écht kunt ontmoeten.
Alsof je jezelf kunt ontmoeten
door elkaar te ontmoeten,
te delen,
te verrijken.
En het is zo bijzonder.
Want als je dit voor het eerst hoort —
Vulva stomen op een festival,
of Yoni stomen —
dan klinkt het als iets wat je níét zou doen.
Het klinkt eigenlijk bijna raar.
Vreemd.
Iets waarvan je denkt:
“Ja, maar dat ga ik dus echt niet doen.”
En toch…
dit was al de tweede keer
dat ik drie dagen lang
aan zo’n grote groep vrouwen
het stomen mocht aanbieden.
Twintig vrouwen per sessie,
op dit festival,
Ode aan de Yoni.
En inmiddels heb ik het op meer festivals gedaan.
Wild Woman Fest,
Hxtival.
En steeds weer ontdek ik de magie.
En dat woord — magie —
krijgt pas betekenis
als je dit hebt meegemaakt.
Als je met je eigen lijf voelt
wat er gebeurt.
De diepe verbinding.
De voorouders die je soms
bijna om je heen voelt staan.
Alsof je door een laag heen zakt
waar je normaal niet bij kan.
Een andere diepte,
een andere adem,
een andere stilte.
Waar ik vaak filmpjes maak over hoe Vulva Stomen een gereedschap is om kruiden op te nemen,
om onszelf en onze vrouwenheelkunde
te ondersteunen,
kan je er ook dit mee doen.
Je kan er een ritueel van maken.
Een ritueel dat je alleen in je woonkamer doet,
zonder publiek,
zonder festival,
zonder cirkel.
En toch voel je dan dezelfde laag.
Omdat het gaat om de handelingen
die je in verbinding brengen.
De warmte.
Het ontmoeten van jezelf.
En in een cirkel met vrouwen
zakt dat nóg dieper.
Naar een plek waarvan je misschien
niet wist dat je er toegang toe had.
Een gevoel van thuiskomen,
nog voordat er woorden vallen.
Thuiskomen in de warmte,
ook al zit je in een onbekende ruimte.
En dan het ritueel zelf.
Het kaarsje aansteken.
Het water klaarmaken.
De kruiden mengen.
De kruiden voorbereiden,
het water koken,
de kruiden even laten meekoken,
dan laten afkoelen.
De geuren die al door de ruimte gaan
nog voordat je begint met stomen.
En dat je dan voelt
dat je er zin in hebt.
Als het water op temperatuur is
zet je de kom op je warmhouder
en houdt het kaarsje de warmte vast.
Dan zet je je krukje eroverheen,
zodat je echt kunt ontspannen.
En dan glijd je langzaam
die andere laag binnen.
Die ontmoetingslaag.
Dat stille weten.
Dat is ook wat vulvastomen doet.
En dat is de meerwaarde
van een krukje.
Van toegang tot deze kennis.
Van het terugbrengen van deze kennis
naar elke vrouw.
Want dit hoort bij ons.
Bij ons allemaal.
Dit gebruik dat zo, zó oud is
dat het werkelijk overal op aarde voorkomt.
In elke cultuur.
En ook in de onze.
Maar hier zijn we het kwijtgeraakt.
Vijfhonderd jaar leegte
na de heksenvervolgingen
heeft een hele traditie losgerukt.
En daarom is het nog belangrijker
dat we dit terug gaan claimen.
Het ervaren.
Ons herinneren
dat we helemaal niet zoveel last
hoeven te hebben van onze menstruatie.
Dat we baas mogen zijn
over onze eigen buik.
Met tools die bij ons passen.
Met kennis die bij ons hoort.
Laten we die kennis weer ontwikkelen.
Laten we dit gebruik opnieuw doorleven
en doorgeven.
De juiste vormen ervaren
op prachtige festivals
zoals Ode aan de Yoni.
En laten we het meenemen naar huis.
Naar de vrouwen om ons heen.
Naar onze dochters.
Naar ons eigen lichaam.